Vrijdag 20 mei 2016 vond ARTZaanstad plaats op het terrein van de Hemkade. Bekijk hier alvast het filmpje:
De grote opening van het evenement was op vrijdag 20 mei 2016, waarbij o.a. ik met mijn doeken het evenement mocht openen. In de oude loods waren we al eerder wezen kijken hoe we de doeken op zouden gaan hangen. Wat meteen opviel, was dat de hal onwijs hoog was! Zonder angst was ik natuurlijk meteen enthousiast en wilde ik de hoogte in, maar hoe bevestig je je doeken in een oude loods op 15 meter hoogte? Allemaal erg leuk natuurlijk, maar er moest wel het een en ander gebeuren. Ik moest bijvoorbeeld ook nieuwe doeken kopen, want de mijne zijn niet zo lang. Gelukkig kan ik hiervoor altijd in Helmond bij Van der Vorst terecht!
Uiteindelijk vonden we op het terrein een hoogwerker, maar zonder vermelding van zijn maximale hoogte. Met een snelheid van nog geen 3 km/h crossen we het hele terrein over om bij de loods te komen. Na een half uur kunnen we dan eindelijk de hoogte in! Hoger, hoger, hoger, …… Helaas! De hoogwerker gaat niet hoog genoeg en ik mis nog ongeveer drie meter totdat ik bij het dak kom. Ik maak wat fotootjes en zorg ervoor dat ik de volgende keer al mijn spullen bij me heb!
Een week of twee later rij ik nog even naar Zaandam om mijn doeken op te halen. Mijn vader rijdt mee om te kijken hoe hoog die hal nou wel niet is. Met dertig meter klimtouw, vijf karabiners , 30 meter stof, fysiotape, drie paar zwarte handen en 1-2 uurtjes tijd komen we een heel eind. De doeken hangen! De rest van de zaal kan klaar worden gemaakt voor alle kunstwerken.
Vrijdag 20 mei is het dan zo ver.. Om 17.00 uur begint de opening en om mij en mijn doeken heen staan muren met kunstwerken, afgedekt met zwarte doeken, zodat niemand kan zien wat er in deze 16 m^2 zich afspeelt. Mijn hart begint iets sneller te kloppen, wordt ik dan toch weer eens zenuwachtig? Mijn ouders, nichtjes, tante en vrienden kijken mee. Omdat ik weinig in Zaandam ben, zijn zij er bijna nooit bij als ik aan het trainen ben of als ik een optreden heb. Toch wel spannend! Wat als ik val? Als ik op 15 meter hoogte ineens los laat? Mijn dikke mat ligt nog in Delft, dan val ik op de betonnen vloer. Ach, vallen gebeurt niet! Ik heb er super veel zin in!
Een en ander wordt verteld, totdat eindelijk de doeken van de muren worden gehaald en mijn muziek begint. Ik zie blije en verbaasde blikken, ik show het een en ander beneden en ik klim naar boven. Daar begint het! Nou maar wachten op de reacties als ik mezelf laat vallen en weer opvang ;).
Bekijk het filmpje voor de schrikreacties van mensen (geluid aan!) en voor mijn optreden natuurlijk =]. Het was echt onwijs leuk om dit te doen, de mensen zijn er suuuuper aardig en het was ook erg leuk om in mijn geboortestad weer eens op te treden. Dat is toch waar het altijd nog begonnen is!
